شکر حق، به تهران رسیدم
به دعای دوستان، اکنون پا بر خاک تهران گذاشته ام و برای شما مطلب می نویسم. از دوستانی که در کامنتهایشان ابراز محبت کرده اند، صمیمانه تشکر میکنم. از دوستانی هم که تقاضاهایی را از این جانب مطرح کرده بودند، به دلیل تاخیر در پاسخ عذرخواهی می کنم. امیدوارم که در فرصت نوروز بتوانم پاسخ مناسب را ارسال نماییم؛ ان شاء الله
وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ ﴿۱۵۵﴾ الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ ﴿۱۵۶﴾ أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ ﴿۱۵۷﴾
(سوره بقره)
قطعا شما را به چيزى از [قبيل] ترس و گرسنگى و كاهشى در اموال و جانها و محصولات (فرزندان) مىآزماييم و مژده ده شكيبايان را (۱۵۵) [همان] كسانى كه چون مصيبتى به آنان برسد مىگويند ما از آن خدا هستيم و به سوى او باز مىگرديم (۱۵۶) بر ايشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راهيافتگان [هم] خود ايشانند (۱۵۷)