بسمه تعالی

این روایت را نه برای آنها که تقید دینی ندارند،
که برای آنها که یقه بالای خود را محکم تر از بقیه می بنند
و ریشهای خود را قبضه می کنند
و تسبیح از دستشان نمی افتد
و صادهایشان غلظت بیشتری دارد نقل می کنم.
برای خودمان.
برای همه آنها که ظاهرشان از بقیه مردم اسلامی تر است.
نکته حقوقی هم در کار نیست.
مساله، مساله سعادت و شقاوت است.
مساله جدی تر از این حرفها است.
این مطلب را هم من نمی گویم.
امام صادق علیه السلام می گوید.
خطاب هم به کسانی است که بیش از سایرین متمسک به مهدویت و وجود ذی‌جود حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف می شوند.
امام صادق علیه السلام، هزار و سیصد سال پیش، درباره وضع امروز ما چنین فرموده است:

هنگامی که مهدی علیه السلام قیام کند،
بسیاری از کسانی که - به حسب ظاهر - تصور می شود در زمره یاران ایشان هستند،
از خیل یاران مهدی(ع) خارج می شوند،
و در مقابل
آنان که ظاهرشان بیشتر شبیه به بت پرستان و پرستندگان خورشید و ماه است،
در خیل یاران و یاوران او در می آیند.


روایت، منکِر رعایت ظواهر اسلامی نیست؛
بلکه منکِر ِ اصل قلمداد شدن این ظواهر است.
روایت را هم "النعمانی" در  کتاب الغیبة در صفحه ۳۱۷ نقل کرده است.
این هم متن اصلی آن
عن الصادق علیه السلام: إذا خرجَ القائمُ عليه السلام خَرجَ مِن هذا الأمرِ مَن كانَ يرى‏ أنّهُ مِن أهلِهِ، ودخلَ فيهِ شِبْهُ عَبَدَةِ الشَّمسِ والقمرِ