بسمه تعالی

هر قدر هم که به مبانی فلسفه علم و چیستی آن وقوف داشته باشیم 
و بر همه فنون شکلی نگارش پایان نامه/رساله تسلط داشته باشیم،
و هر میزان فیش و نوت و مقاله و کتاب و یادداشت جمع کرده باشیم،
باز همچنان «آغاز» کردن نگارش پایان نامه/رساله، یکی از دست اندازها و سرعت گیرهای پیشِ روی ماست.
این را حسب تجربه شخصی عرض می کنم!
روز گذشته، مطلب جالبی را یکی از دوستان -آقای علی صابری دانشجوی دکتری حقوق جزای دانشگاه تهران- برایم ارسال کرد، که علیرغم غیر مرتبط بودن آن با موضوع نگارش پایان نامه/رساله، دارای نکات راهگشا و کاربردی بود. مطلب مربوط است به سایت شهرکتاب و به قلم محمدحسن شهسواری و با موضوع «هفت قاعده برای آغاز داستان نویسی»! اگر چه این مطلب در خصوص داستان نویسی است و علی القاعده پایان نامه نویسی نباید هیچ قرابتی با آن داشته باشد(!)، اما نکاتی که نویسنده به آن اشاره می کند، از نظر شکلی به خوبی قابل استفاده است. 
(دفع دخل مقدر: من شناختی نسبت به نویسنده محترم این یادداشت ندارم!)

چکیده نکات این یادداشت - البته به صورت بازخوانی شده - از این قرارند:

1. آفت آغاز نوشتن، کمال گرایی است! همه می خواهند از همان ابتدا بهترین مطلب را بنویسند، که این اشتباه و مانع بزرگی است. «مگر قرار است اولین نوشته تان آخرین نوشته تان باشد!؟»
درمان این بیماری عبارت است از اینکه اولا پیشرفت طلبی را  جایگزین کمال گرایی کنید، ثانیاً به جای آنکه روی کاغذ «مطلب بنویسید» روی کاغذ «حرف بزنید»، همان مطالبی را که به زبان و ذهن می آورید، عیناً بر روی کاغذ بنویسید.

2. همه کسانی را که احساس می کنید ممکن است شما را تحت تاثیر قرار دهند یا تخطئه کنند، از ذهنتان دور کنید: نامشان را بر کاغذی نوشته و آتش بزنید!!

3. بی خیالِ یافتنِ اولین لغت برای آغاز شوید! اولین کلمه ای که به ذهنتان رسید را بر روی کاغذ بنویسید. بعدها فرصت بازگشت و اصلاح دارید.

4. ابتدا از موضوعاتی آغاز کنید که نسبت به آن تسلط دارید. همان مطالب را می توانید چنان بسط دهید که جالب توجه به نظر می رسند.

5. همه آنچه را که می شنوید، به عنوان مطلبی مفید برای کارتان تلقی کنید، هر چند که در ظاهر چندان مرتبط نباشد.

6. گاهی در اماکن شلوغ و پرتردد، محیطی خصوصی برای شما ایجاد می شود: در درون خودتان فرو می روید و نکاتی عمیق از محیط الهام می گیرید: پس لزوما به دنبال جای دنج نباشید!

7. ساده ترین مطالب را اگر در قالب کلمات بریزید، نوعی خلاقیت است. به دنبال کلیشه ها نباشید.

8. بسم الله!